شبکه معالم اداره کل آموزش دفتر تبلیغات اسلامی خراسان رضوی
به گزارش شبکه معالم، وبینار تخصصی زبان شناسی دین با رویکرد میان رشته ای به همت گروه آموزشی فرهنگ و ارتباطات اسلامی مرکز تخصصی آخوند خراسانی پنجشنبه هفتم اسفند بمدت ۴ ساعت برگزار شد.
در ابتدای نشست دکتر ابراهیم داودی مدیر گروه آموزشی فرهنگ و ارتباطات اسلامی مرکز تخصصی آخوند خراسانی و دبیر علمی این وبینار به معرفی دکتر سید رضا نقبائی سخنران جلسه پرداخت و گفت: این نشست از برنامه های مصوب میز تخصصی توسعه و توانمند سازی علوم اسلامی است که در سه سال گذشته توسط گروه آموزشی فرهنگ و ارتباطات اسلامی برگزار شده است و هدف از تداوم این نشستها تعمیق و تبیین مطالعات میان رشته ای در حوزه های مرتبط با علوم اسلامی بعنوان حوزه ای جدید می باشد.
در ادامه دکتر نقبائی به تبیین بحث پرداخت و بیان داشت: اغلب واژگان موجود در زبانهای اروپایی منشا و خاستگاه فارسی دارند و در این بین، بسیاری از اصطلاحات و کلمات دینی وجود دارند که سرچشمه آنها از همین اشتراکات ریشه شناختی است.
وی در این خصوص می افزود: برای نمونه اصطلاح انگلیسی pray که در زبان انگلیسی به معنای عبادت کردن است با کلمه فارسی پرستش هم ریشه است یا کلمه time به معنای زمان ریشه در فارسی داس به معنای بخش کردن یا برش کردن دارد. وی در ادامه به تفاوتهای معنایی بعضی از واژگان موجود در یک دین با دین دیگر می پردازد و خاطر نشان کرد و گفت: بعضی از کلمات از بار معنایی متضاد و مخالف در یک دین نسبت به دین دیگر دارند و باید برای شناخت به امر زبانشناسی دین توجه وافر شود، زیرا یکی از مسایل عمده در زبانشناسی دین شناخت معانی و مفاهیم یک دین و تطبیق آن با دین دیگر است.
دکتر نقبائی سپس یادآور شد: زبانشناسی دین علمی نوپا و نوپدید است که در ایران به آن پرداخته نشده است و وجود آن در خارج نیز تنها در حد یک تعریف ناتمام باقی مانده است، بگونه ای که مقوله زبان دین به زبانشناسی دین تغییر یافته است.
وی در این زمینه بر این باور است که با قدمت یکصد ساله خود اصل را در شناخت دو زبان عمده و به قول خود محوری نهاده است، لذا برای برخوردار شدن از زبانشناسی دین، ابتدا باید تعریف جامع و روشنی از زبانشناسی در ایران اتخاذ کرد و سپس گستره آنرا به درون دین کشاند، امری که اگر در کوتاهی صورت گیرد یقینا ضرر و زیان آن به مراتب بیشتر از سودرسانی آن خواهد بود.
دکتر نقبائی زبانشناسی دین را با زبان دین دو مقوله متفاوت و متمایز قلمداد می کند، بگونه ای که زبان دین برآمده از مفاهیم و معانی زبانی یک دین بر می شمرد که در یک مجمل تحت عنوان ترمینولوژی واژگان تخصصی یا فرهنگ لغات تخصصی تجمیع می شود، اما مقوله زبانشناسی دین تک تک واژگان در زبان دین را با توجه به معیارهای علمی خود مورد بررسی و تحقیق فیزیکی و شهودی قرار می دهد.
