به گزارش شبکه معالم، حجت الاسلام مهدی همازاده، مدرس حوزه و دانشگاه در نشست «فقه هنر» که در دفتر تبلیغات اسلامی خراسان رضوی برگزار شد، گفت: ما درباره فقه هنر وقتی می خواهیم تدریس کنیم به دنبال کدام بخش از میراث فقهی خودمان می رویم.

وی با بیان اینکه در نگاه اول به نظر می رسد که ما راجع به شهر، مجسمه سازی  در مکاسب مباحثی را داریم، اظهارکرد: معمولا به این نتیجه می رسیم که اگر بخواهیم راجع به فقه هنر صحبت کنیم از لابلای مکاسب محرمه این موضوع را استخراج می کنیم و حاشیه ای برای آن می گذاریم که نظر جدیدی و با اشکال و ترجیحی می باشد.

مدرس حوزه و دانشگاه افزود: این در واقع تحقیق و پژوهش ما درباره فقه هنر می شود و این مسیری بود که ما هم در مدرسه اسلامی هنر قبل از سال ۹۴ یعنی از سال ۸۹ تا ۹۳ همین مسیر را می رفتیم و  ابتدا درس خارج شکل گرفته که درس فقه هنر را نیز شامل می شد.

حجت الاسلام همازاده با بیان اینکه اینکه چرا طرب انگیزی حرام است و به چالش کشیده شد و لهو اگر بازگرداندن از یاد خداست چه کسی گفته است که این کار حرام است، ادامه داد: اگر کسی را از یاد خدا بازگردانیم خوب نیست اما چه کسی گفته که حرام است و اگر اینگونه باشد پس هر لطیفه و سرگرمی می تواند حرام باشد.

وی با بیان اینکه چیستی غنا یک دعوا است، اظهارکرد: بررسی هایی صورت گرفته بود و به عنوان نمونه در درس خارج فقه غنا به این نتیجه رسیده بودند که ما به زمان قوم عرب برگردیم و در زمان امام سجاد برگردیم که همان عرب متقدم است و آنان غنا را آنان در واقع بسترساز فحشا می دانند.

حجت الاسلام همازاده خاطرنشان کرد: این پژوهش ها می‌تواند ادامه پیدا کند و اگر بخواهیم از نظر فقهی این موضوعات را تحقیق کنیم همچنان این جایگاه و ظرفیت و زمینه سازی وجود دارد که درباره فقه غنا، مجسمه سازی و اسباب و وسایل لهو پژوهش داشته باشیم.

وی با بیان اینکه در این زمینه به دیدگاه‌های جدیدی می رسیم اما گاهی سوالاتی در متون کهن به ذهن می رسد که این سوالات با همین روش شناسی مرسوم پاسخ گفتن به آن دشوار است، عنوان کرد: به طور مثال اینکه ما در دوره صدر اسلام چیزی به عنوان هنر مجسمه سازی نداشتیم و مجسمه ساز یبه مثابه هنر نبوده است و اینها بت‌تراش ها بوده اند و بعد از اینکه اسلام آمد این ادامه پیدا و در بهترین حالت به صورت مجسمه های تزئینی درآمد واین درحالی است که حتی در زمان امام جعفر صادق(ع)بت پرستی رواج دارد و غیر عرب ها و ایرانی های آن دوران در مقابل این مجسمه ها تعظیم می کنند و این سنت بت پرستی وجود داشته است و تازه این سنت توسط پیامبر اسلام به زمین زده شده است و این مقابله جدی نیاز دارد تا به یک عنوان دیگر رشد نکند چرا که در پیرامون آن سرزمین همچنان این بت پرستی تبلیغ و  ترویج می شود.

مدرس حوزه و دانشگاه خاطرنشان کرد: در چنین شرایطی مجسمه ساز به مثابه یک هنر با کارکردهای امروزی مطرح نبوده است و آیا نمی شود گفت که موضوع متحول شده است چرا آن حکم‌ها مربوط به موضوع دیگری بوده است و شما به این حکم توجه کنید که اگر کسی مجسمه ای بسازد از اسلام خارج می شود و جایگاه خودش را باید برای آتش دوزخ آماده کند؛ این‌گونه فکر کنید که شما کنار دریا نشسته اید و این ماسه ها را شبیه یک مجسمه کردید و گفته می شود که از اسلام خارج شده اید و این مناسبات حکم و موضوع در آن دوران با شرایط امروزی متفاوت است و صرفا ساخت مجسمه نیست و در همان سنت بت پرستی باید به دنبال چرایی این حکم ها بود و از طرفی در امتداد آن سنت و مقابله ای که برای از بین بردن آنها صورت میگیرد .

حجت الاسلام همازاده تصریح کرد: در باب غنا همین سوالات وجود دارد و در دوره ای که پیامبر(ص) آمد و در واقع حکام جور به جای اوصیای حق نشستند ما دوباره یک کارکرد خاص فساد آمیز از غنا می بینیم و این موضوع در تاریخ اسلام ثبت و ضبط است که غناخوان‌ها از مردان و زنان وجود دارند.