شبکه معالم اداره کل آموزش دفتر تبلیغات اسلامی خراسان رضوی
به گزارش شبکه معالم، استاد رثایی، استاد اخلاق حوزه علمیه خراسان، در دومین جلسه اخلاق که به همت مرکز تخصصی طوبی برگزار شد به موضوع رابطه علم و خشیت الهی پرداخت و گفت: خشیت، ترس همراه با تعظیمی است که برخاسته از علم و آگاهی است. آیه شریفه إِنَّمَا یَخْشَى اللَّهَ مِنْ عِبَادِهِ الْعُلَمَاءُ، می فرماید، علم سبب خشیت الهی می شود. خشیت الهی نیز سبب پندپذیری از انبیا می شود. سبب اینکه بعضی افراد، عالم هستند ولی پندپذیر نیستند در حالی که توده مردم هشدارپذیر هستند، این است که آن علمی که در قرآن مطرح است غیر از اصطلاحات است، بلکه درک حقیقت و دانش است. دانشی که در اسلام مطرح است نورانیت و بصیرت است. دانشمندان بی تقوا،در آینه قرآن جاهل‌اند، جهل به عظمت پروردگار و جهل به هدف آفرینش و سرنوشت و قیامت دارند.
وی افزود: امام صادق(ع)(تحف العقول ص ۲۲۱): خدا رحمت کند آن گروهی را که سراج و روشن‌گر راه مردم ومنار و راهنمای گم‌گشتگان هستند به وسیله اعمال شان و نهایت سعی و تلاش شان این است که مردم را به سوی ما می خوانند.
در این راستا، همه ما در تمام حالات نیاز به موعظه درونی و بیرونی داریم. امام جواد(ع): مومن به سه خصلت محتاج است: ۱- توفیق از طرف خدا ۲-واعظی از درون ۳-قبول نصیحت
مقصود اصیل از آفرینش انسان عبادت خداست. حقیقت عبادت، حرکت مشتاقانه انسان در مسیر تکامل برای دستیابی بر درجات و مراتبی از کمال لایتناهی است.
به بیان دیگر، پرواز مجذوبانه به سمت خدا و نهایتا نائل گشتن انسان به سعادت است. پیامبران آمدند تا برنامه این سیر و سلوک و این حرکت معراجی را به انسان ها نشان دهند. انبیاء ترسیم کننده راه عبادت و رهنمون عروج الی الله بودند.
اما انسان مستعد برای عبادت در عالمی قرار گرفت که سرشار از جذبه هاست، زُیِّنَ لِلنَّاسِ حُبُّ الشَّهَوَاتِ مِنَ النِّسَاءِ وَالْبَنِینَ وَالْقَنَاطِیرِ الْمُقَنْطَرَهِ مِنَ الذَّهَبِ وَالْفِضَّهِ وَالْخَیْلِ الْمُسَوَّمَهِ وَالْأَنْعَامِ وَالْحَرْثِ ذَلِکَ مَتَاعُ الْحَیَاهِ الدُّنْیَا وَاللَّهُ عِنْدَهُ حُسْنُ الْمَآبِ(آل عمران/۱۴)
ایجاد رابطه جذب بین زینت ها و دل های مردم، آزمون عقل است. پیمودن راه الهی بدون مسیر نعمت ها ممکن نیست، اما کدام نعمت ها؟ نعمت های ظاهری ابزار شیطان است. شیطان برای فریب و اغوای انسان ها از نعمت های ظاهری استفاده می کند. . قَالَ رَبِّ بِمَا أَغْوَیْتَنِی لَأُزَیِّنَنَّ لَهُمْ فِی الْأَرْضِ وَلَأُغْوِیَنَّهُمْ أَجْمَعِینَ(حجر/۳۹)
