به گزارش شبکه معالم، حجت‌الاسلام والمسلمین مجتبی الهی خراسانی، عضو هیئت علمی مرکز تخصصی آخوند خراسانی، با اشاره به موضوع وحدت بین حوزه و دانشگاه اظهار کرد: حوزه و دانشگاه دو نهاد علمی هستند که محوریت هر دو، کار آموزشی است اما دستور کار حوزه، علوم اسلامی و دستور کار دانشگاه، سایر علوم است.
وی با بیان اینکه منظور از وحدت دو نهاد مستقل، توحید و ادغام آن‌ها در یکدیگر نیست، گفت: منظور از وحدت حوزه و دانشگاه، همکاری هرچه بیشتر این دو نهاد با یکدیگر است به عبارتی دیگر حوزه و دانشگاه باید به شکلی با هم همکاری داشته باشند که منجر به ایجاد یک جامعه پیشرفته اسلامی شود.
وی با اشاره به اینکه همکاری، نیازمند تقسیم کار است و مقدمه تقسیم کار، شناخت متقابل از یکدیگر و درک ظرفیت‌ها، محدودیت‌ها و ماموریت‌های یکدیگر است، تصریح کرد: امروزه در مقایسه با گذشته، اطلاعات حوزه و دانشگاه نسبت به یکدیگر افزایش پیدا کرده و یک نوع داد و ستد نسبی بین این دو در حال انجام است.
مشاور امور راهبردی رییس دفتر تبلیغات اسلامی خراسان رضوییادآور شد: تبادل استاد، بیشترین همکاری است که در حال حاضر بین حوزه و دانشگاه صورت می‌گیرد البته این تبادل، نهادی نیست یعنی توسط نهاد حوزه و نهاد دانشگاه، اساتید تبادل نمی‌شوند بلکه به عنوان مثال؛ دانشگاه، یک فرد حوزوی را خودش شناسایی و از آن برای تدریس دعوت می‌کند و تفاوتی که اینجا بین حوزه و دانشگاه وجود دارد این است که حوزه، اساتید دانشگاه را با همان مدرک دانشگاهی به رسمیت می‌شناسد اما در دانشگاه، اقبالی به سمت کسانیکه تمام تحصیلاتشان را در حوزه گذرانده‌اند، وجود ندارد.

وی با بیان اینکه یک فرد حوزوی هیچ شانسی برای عضو هیئت علمی شدن، ندارد مگر در موارد خاص و استثنا، گفت: این مشکلات نتیجه تبادل غیرنهادی است به عبارتی دیگر در حال حاضر نهاد دانشگاه با نهاد حوزه، همکاری سازمانی ندارند بلکه این حوزویان و دانشگاهیان هستند که با یکدیگر همکاری دارند.
حجت الاسلام و المسلمین الهی خراسانی تصریح کرد: همکاری و مراودات بین حوزویان و دانشگاهیان، سیر خوبی را داشته است اما بیشتر از این زمینه و دامنه همکاری بین‌ آن‌ها فراهم نیست و لازم است که نهادها وارد همکاری با یکدیگر شوند و تقسیم کار و هم‌افزایی‌های کلان بین آن‌ها انجام شود.
عضو شورای علمی میز تخصصی علوم اسلامی ـ انسانی با بیان اینکه اگر منابع انسانی به شکل صحیحی بین این دو نهاد توزیع شوند، با ظرفیت به وجود آمده می‌توان بسیاری از مشکلات کشور را حل کرد، افزود: در کشور ما، توسعه معارف اسلامی برعهده حوزه علمیه است این در حالی است که تعداد کل حوزویان در کشور، زیر ۱۵۰ هزار نفر برآورد می‌شود، در مقابل بیش از سه میلیون دانشجو داریم که بیش از دو میلیون آن‌ها در رشته‌های علوم انسانی و ده‌ها هزار نفر آن‌ها از رشته‌های الهیات هستند.
وی با بیان اینکه با ۱۵۰ هزار نفر نیروی حوزوی، حتی امور دینی داخل کشور را نمی‌توان اداره کرد که چه برسد به خارج از کشور، گفت: اگر نیروی انسانی دانشگاه در رشته‌های الهیات، در اختیار حوزه قرار گیرد منابع انسانی حوزه دو تا سه برابر افزایش پیدا می‌کند.
این مدرس خارج فقه و خارج اصول فقه با اشاره به اینکه واگذاری رشته‌های الهیات به حوزه علمیه، یکی از شاخه‌های تقسیم کار بین حوزه و دانشگاه است که منجر به وحدت بین‌ آن‌ها می‌شود، اظهار کرد: اقدام دومی که در این راستا می‌توان انجام داد، تکیه کردن حوزه بر نسل دانشگاهی است؛ بدین معنی که حوزه علمیه بخشی از آموزش‌های خودش را از سیستم رسمی‌اش جدا و تبدیل به آموزش‌های فراگیر برای نیروهای دانشگاهی کند.
وی ادامه داد: بسیاری از روستاها و شهرهای کوچک ما نیاز به افرادی دارند که معارف عمومی اسلام و احکام و عقاید را برای آن‌ها بیان کنند در حال حاضر برای این کار باید یک فرد حوزوی به آن شهر یا روستا اعزام شود در حالیکه حوزه می‌تواند با برگزاری دوره‌های کوتاه مدت، آموزش‌های لازم را به دانشگاهیان علاقه‌مند بدهد و همین افراد به توسعه معارف عمومی اسلام بپردازند.
رییس میز تخصصی توسعه و توانمندسازی علوم اسلامی یادآور شد: در حال حاضر فاصله کمّی ما با منابع انسانی مورد نیاز جامعه در حوزه اخلاق، باور و فرهنگ اسلامی بسیار بسیار زیاد است و این خلأ جز با طرح‌هایی همانند آنچه گفته شد، پر نمی‌شود.
وی در ادامه، داد و ستد بین حوزه و دانشگاه را بسیار فراتر از این حد عنوان کرد و افزود: ما در مبانی علوم انسانی و روش‌ها نیاز به داد و ستد حوزه و دانشگاه داریم و این مهم اتفاق نمی‌افتد مگر اینکه برنامه‌ریزی‌های کلان و راهبردی صورت گیرد.

منبع: ایکنا

 

•