آیت‌الله واعظ زاده هیچ‌گاه از تکامل علمی دست نکشید

به گزارش ستاد خبری همایش قرآن پژوه روشن بین «سومین همایش تفسیر و تفسیر نگاری در سده اخیر حوزه علمیه خراسان» و نکوداشت آیت‌الله شیخ محمد واعظ زاده خراسانی دکتر احمد مهدوی دامغانی فرزند آیت‌الله محمد کاظم مهدوی دامغانی در خصوص این شخصیت ممتاز علمی این گونه بیان می کند: آیت‌الله حاج شیخ محمد واعظ¬زاده اطاب‌الله‌ثراه عالم ارجمند و متفنّن در اقسام علوم مذهبی از فقه و اصول و کلام و تفسیر و حدیث بود که در دهه بیست همراه پدرشان حاج شیخ مهدی واعظ، به عراق و حوزه علمیه نجف رفت، و در همان‌جا برحسب معمول، علوم و فنون عربیت ادبی را تحصیل و زبان عربی را آموخت.

پس از بازگشت به مشهد خدمت استاد محمد روحانی شرح شمسیه و در درس شرح لمعة سید احمد مدرّس‌یزدی حاضر می¬شد. بااینکه ایشان فقط یک سال از بنده بزرگ‌تر بودند، و البته در امور درسی صدسال از بنده بزرگ‌تر بود؛‌ اما این اختلاف طبقاتی هرگز مانع ارتباط و رفاقت دوستی ما با یکدیگر نبود و غالباً هرروز نزدیک غروب در صحن مسجد گوهرشاد، همراه با ایشان و چند نفر از دوستان دور هم جمع بودیم و از مطالبی که در حوزة علمیه مطرح می¬شد، صحبت می¬¬کردیم و از وقایع روزمره و جنگ در اروپا باخبر می‌شدیم.

آیت‌الله واعظ زاده خراسانی در سال ۱۳۲۸ چندسالی برای ادامه تحصیل و در درجة اوّل آیت‌الله‌العظمی بروجردی(اعلی‌الله‌مقامه)، به قم سفر کرد. بنده گاه‌گاه سفری یک‌هفته‌ای یا بیشتر، برای زیارت به قم مشرف می¬شدم، می¬دیدم که آقای واعظ¬زاده فوق‌العاده مورداحترام همسالان و هم‌دوره‌های خودش است و بسیار هم موردعنایت و توجه آیت‌الله‌العظمی بروجردی است و با حاج آقا رضا صدر و آقای مرتضی مطهری و حاج آقا مهدی حائری‌یزدی، بسیار انس و حشر و معاشرت دارد.

پس از آنکه ایشان به مشهد بازگشت، بواسطه تحصیلات و موقعیت خانوادگی از موقعیّتِ ممتازی در حوزه علمیه و در اجتماع برخوردار بود و درعین‌حال آیت‌الله واعظ¬زاده باز هم از تکمیل علمی خود دریغ نداشت و در همان سال¬ها، یعنی اوایل دهة چهل، در درس خارج فقه و اصول مرحوم پدرم آیت‌الله محمد کاظم مهدوی دامغانی شرکت می¬کرد. و سپس ایشان از عُمده شاگردان حضرت آیت‌الله میلانی به شمار می¬رفت.

متن کامل این یادداشت را در ویژه نامه نکوداشت آیت‌الله شیخ محمد واعظ زاده خراسانی بخوانید.

دیدگاهتان را بنویسید