شبکه معالم اداره کل آموزش دفتر تبلیغات اسلامی خراسان رضوی
به گزارش شبکه معالم، پایان نامه «مقایسه میان شفاعت در قرآن و فدیه در عهد جدید ازنظر مبانی انسان‌شناسی دینی و کارکرد آن‌ها» در چهل و هفتمین جلسه دفاع پایان نامه مرکز تخصصی آخوندخراسانی از سوی حجت الاسلام احمد آسایش نسب، دانش پژوه گروه آموزشی علوم قرآن و معارف حدیث دفاع شد.
حجت الاسلام آسایش نسب گفت: یکی از موضوعاتی که در ادیان ابراهیمی از جمله اسلام ومسیحیت به آن پرداخته شده مسئله «واسطه‌گری» اولیاء خدا برای نجات و سعادت بشر در دنیا و آخرت است.
وی ابراز داشت: در باور قرآن، «شفاعت» به عنوان حقیقتی است که به إذن خدا،توسط اولیاء الهی برای کسانی که با اعتقاد به خدا، عاملْ به دستورات دینی بوده اند، در نظر گرفته شده است.باور به شفاعت موجِب «تقویت انگیزه» و «ایجاد امید» و در نتیجه «تولید نشاط»،برای عمل به دستورات دین است تا بنده مومنِ به خدا و رسول، در تنگناههای جنگ با نفس، ناامید از رحمت خداوند نشود.
وی افزود:» از طرفی «رابطه انسان با خدا»به عنوان عاملی موثر در این مسئله قابل بررسی است.به گونه ای که فهم معنای شفاعت بستگی به نوع ارتباط انسان با خدا دارد.
دانش پژوه گروه آموزشی علوم قرآن و معارف حدیث بیان کرد: در آموزه های مسیحیت این مسئله پیوند عمیقی با آموزه«فداء» دارد که با توجه به «جایگاه انسان و گناه ذاتی» او، به عنوان تفضل و فیضی رایگان از ناحیه خدا برای «نجات» انسان اتفاق افتاده است. برآیند این دیدگاه «عدم اختیار انسان» در رقم زدن سعادت خود و «الزام خدا» به اقدام برای نجات انسان است گویا خداوند به خاطر ضعیف شدن اراده انسان بر اثر گناه ذاتی، چاره ای جز اقدام به قربانی کردن فرزند خود برای نجات انسان ندارد؛ در حالیکه در دیدگاه قرآن انسان با «فطرتی پاک»، «دارای اراده واختیار» و قدرت تصمیم گیری برای رقم زدن سعادت خود است که با ایمان به خدا و استمداد از اولیاء خدا در مسیر «بندگی» خدا حرکت کرده و سعادت خود را رقم می زند.
وی ادامه داد: خداوندِ مورد قبول قرآن، موجودی است که برای تدبیر امور نیازی به هیچ یک از مخلوقات ندارد چرا که ذات خداوند منزه از هر گونه نقص و نیاز است. مضافا اینکه پیامبران، بخاطر مسئولیت هدایتگری که دارند لزوما باید معصوم از خطا و گناه باشند.
وی نتیجه گرفت: قرآنْ انسان را اشرف مخلوقات می داند که به عنوان «خلیفه خدا» بر روی زمین با «اراده و اختیار» در مسیر بندگی خدا حرکت کرده و در سایه ایمان به خدا و رسول و اوصیاء و عمل به شریعت سعادت خود را رقم میزند.
