به گزارش خبرگزاری حوزه از مشهد، حجت‌الاسلام‌والمسلمین مجتبی الهی‌خراسانی در نشست هم‌اندیشی «بازاریابی محتوای دینی» از سری نشست‌های هم‌اندیشی در حوزه سبک زندگی و مصرف کالای فرهنگی که در دفتر تبلیغات اسلامی خراسان رضوی برگزار شد، اظهار کرد: محتوای دینی محتوایی است که اگر در ظرف مناسب خودش قرار گیرد یا لااقل تبدیل به ضد‌خودش نشود، آموزه‌ای است برای دینی‌تر شدن اما محصول دینی حتماً باید کارکرد دینی داشته باشد، محصول دینی را لابه شرط نمی‌توان تصور کرد.

رئيس ميز توانمندسازي و توسعه علوم اسلامی دفتر تبلیغات اسلامی تصریح کرد: محصول دینی به محضی اینکه مخاطب به عنوان یک مصرف کننده با آن مواجه می‌شود کارکردش آغاز شود؛ اگر کارکرد دینی ندارد آن محصول دینی نیست.

وی با تأکید بر اینکه محتوا چه موضوع محور باشد و چه مسأله محور تفاوتی ندارد اما محصول دینی باید «مسأله محور» باشد، افزود: نگاه و رویکرد ما به دینی شدنِ یک محتوا در مرحله «تولید محصول» است، چگونه یک محتوایی که خیلی دینی نیست یا مراتب نازلی از دینی بودن را دارد، «کارکرد دینی» داشته باشد.

حجت‌الاسلام‌والمسلمین الهی‌خراسانی «کارکردگرا»، «رشد یابنده» و «عام ولی خاص» را سه شاخص‌ محصول دینی عنوان کرد و افزود: منظور از اینکه محصول دینی باید رشد یابنده باشد این است که مضمون دینی از طریق محصول، آغازِ مواجه ما با یک امر دینی باشد نه پایان آن. محصول دینی باید بتواند یک روند را در جامعه مخاطبان بیدار کند در صورتی‌که نتواند این کار را انجام دهد در یک نقطه متوقف می‌شود و به عبارتی فاقد شاخص دوم است.

رئيس ميز توانمندسازي و توسعه علوم اسلامی دفتر تبلیغات اسلامی افزود: محصول دینی باید رشدیابنده باشد یعنی براساس نوع مخاطب، رشد مخاطب، نیاز مخاطب و فرهنگ مخاطب با مضمون دینی ارتباط داشته باشد.

وی خاطرنشان کرد: محصول دینی عام باشد یعنی پیامی با سلیقه خاص تولید نکند؛ پیام‌ها باید در حد «انسان» با نیازهای خاص مطرح شود؛ نیازهای انسان در دوره کودکی با دوره بزرگسالی یا نیازهای یک انسان ایرانی با یک انسان اروپایی با هم متفاوت است هرچند اشتراکاتی ممکن است داشته باشند؛ یعنی ما بر پایه وسیع ترین نیازها سرمایه‌گذاری کنیم اما در فضایی که انسان تنفس می‌کند محصول را بازسازی کنیم.

حجت‌الاسلام‌والمسلمین الهی‌خراسانی ادامه داد: به طور مثال درباره آرامش که نیاز طبیعی انسان است برای فرد ایرانی محصولی متفاوت از فرد اروپایی تولید می‌شود؛ آرامش فردی که در مکانی دورافتاده در آفریقا زندگی می‌کند باید از جنس بردباری در برابر فقر باشد ولی برای انسانی که در کلان‌شهری زندگی می‌کند که ممکن است مشکل فقر نداشته باشد ولی گرفتار تنهایی و فرورفتن در ساختارهای وسیع باشد ودر برابر ساختمان‌های برافراشته و امکانات وسیع احساس حقارت و زبونی می کند محصول آرامش‌بخش برای این فرد باید بر این مبنا باشد که «خدا با تو هست، تو تنها نیستی» در واقع برای شاخص «عام ولی خاص بودن» باید خاص‌سازی متناسب با فضای مخاطب و سرمایه‌گذاری روی نیازهای خاص انجام شود.